IRB - wiadomości

Soczi w olimpijskim blasku. Początek nadziei czy koniec złudzeni. Oto jest pytanie.
Wczorajsze otwarcie 22 Olimpiady Zimowej w Rosji pozwoliło nam wejrzeć w głąb duszy tego euroazjatyckiego olbrzyma.
Opowieść o Rosji wykreowana dla ogólnoświatowej widowni odsłoniła więcej niż wszelkie komentarze jakie można przeczytać w polskich mediach.
Natłok krytycznych opisów przygotowań do igrzysk ustawiał opinię Polską w mocno kwaśnych nastrojach do gospodarzy tego wydarzenia. Przywoływano po temu astronomiczne wydatki związane z realizacją infrastruktury, korupcje, niedoróbki, a wszystko to podszyte prawdopodobnym terrorystycznym atakiem islamistycznych bojówek zapobieżeniem którego obarczono cały aparat bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej i wojsk ochrony pogranicza.

Tymczasem artystyczna wizja zaprezentowana w inauguracji odwoływała się do kulturowego dorobku imperium od czasów wczesnoruskich po pieriestrojkę. Widz polski, motyw przewodni spektaklu odebrał z dużym dystansem.
Gdyby jednak przyszło mi spojrzeć na to wydarzenie z pozycji szerszej niż polska to przyjąłbym za bardzo dobrze przekazaną w świat ideę przynależnosci do kultury zachodniej, Rosji od jej chrześcijańskiego zarania.
Jeśli coś ma zasypać przepaści nieufności, urazów, mściwości czy zbrodniczych grzechów mędzynarodami to jedną z silniejszych inspiracji do pokonania zaszłości jest idea olimpijska, której wczorajsza odsłona wydaje się nieść nadzieję. Nie łatwą rzeczą jest przywrócić miliardom ludzi nadziei na lepszą przyszłość w świecie kultu snobistycznych fortun. Jednak trzeba kiedyś zacząć wierzyć, że można.
Otwarcie Igrzysk Olimpijskich w Soczi przeżyłem z nadzieją na kolejny początek drogi do lepszej Rosji, lepszego świata. Wstrzymajmy się więc z czyhaniem na wielką klapę, soczijskiej próby.

Lubomir O. | 08.02.2014

komentarz[0] |